top of page

Nondualiteit en nu

Geen Gouden Bergen

Wij, JelkeGijs en Danny, begeleiden groepsbijeenkomsten over nondualiteit. Wij zijn echter geen goeroes die het allemaal weten en we beloven je dus geen gouden bergen. Je hoeft niets te behalen en niets los te laten. Dat is het hele punt van nondualiteit. Hoe meer je bezig gaat met nondualiteit, hoe meer lijkt weg te vallen. En het enige wat overblijft is dit wat is.

​

Alhoewel spreken over nondualiteit een paradox is, vinden we het gewoon leuk om erover te delen.

Ben je al lang bezig met nondualiteit en wil je gelijkgestemden ontmoeten? Of ben je obsessief zoeker maar is het belletje gaan rinkelen dat dat je niet echt ergens brengt?

Dan ben je van harte welkom bij onze bijeenkomsten.

Lees het ook hier.

Naamloos.jpeg

Non-dualiteit in al z'n simpelheid

Stel je voor dat je naar een film kijkt. Je ziet verschillende karakters en scènes op het scherm – misschien zijn sommige vrolijk, andere verdrietig, sommige spannend, andere eng. Maar al die dingen gebeuren op één scherm. Dat scherm zelf verandert niet, ongeacht wat erop verschijnt.

​

Non-dualiteit betekent dat alles in het leven, net als in die film, eigenlijk verschijnt op één groot, onzichtbaar scherm. Dat scherm is wie je werkelijk bent – niet de gedachten, gevoelens of ervaringen die komen en gaan, maar dat wat altijd aanwezig is, stil en onveranderd. We denken vaak dat we alleen de karakters in de film zijn, maar in werkelijkheid zijn we het scherm waarop alles verschijnt.

​

Met andere woorden: non-dualiteit betekent dat alles één is, en dat het onderscheid tussen "ik" en "de ander" eigenlijk een illusie is.​

Rectangle 13.png
Available online

Geen Gouden Bergen

Free

Waarom?

Wij ontmoeten graag gelijkgestemden en we vinden het zo fijn om oordeelloos met elkaar te praten, te filosoferen. Geen spirituele bypass, maar de keiharde waarheid. Of niet-waarheid. 

About

Meer over ons

  • Dribbble
  • LinkedIn

Gijs van Dinther

  • Dribbble
  • LinkedIn

Danny van Bruggen

  • Instagram
  • LinkedIn

Jelke Nekkers

bottom of page