Acceptatie van hoogbegaafdheid is een grote stap en en reis op zich. Vanaf het moment dat je erachter komt dat je (vermoedelijk) hoogbegaafd bent, gebeurt er van alles. Van ontkenning tot acceptatie van hoogbegaafdheid. Verschillende emoties en vragen passeren de revue tijdens het proces van acceptatie van hoogbegaafdheid. Als je hoogbegaafd bent wijk je af van het gemiddelde en iedereen die afwijkt van het gemiddelde zal daar op een of andere manier mee om moeten gaan. Voor de een is dit makkelijker dan voor de ander.Hoe ga je er mee om, hoe accepteer je het? Zelfs als je het al van jongs af aan weet, kan het moeilijk zijn tot acceptatie over te gaan.
Fases van acceptatie
Van voor je het wist tot een tijd daarna zul je de volgende fases herkennen: ontkenning, boosheid, hulpeloosheid, depressie & acceptatie. Bij mij verliepen die fases ongeveer zo:
Ontkenning
In de eerste instantie geloofde ik het niet. In de laatste paar jaar dat ik onderzoek deed naar de hoogbegaafdheid van mijn zoon, riep ik ook nog: “nou, van mijzelf weet ik het niet hoor”. Ik ben gedurende mijn leven wel gevraagd of ik hoogbegaafd ben, mij werd verteld dat ik te slim was voor het hbo, ik voelde me altijd anders, niet passend, maar… Ik hield niet van hard werken op school, deed eigenlijk nooit zo veel. Ik herinner me ook een scheikundeleraar die tegen mijn ouders vertelde: “het is niks en het zal ook nooit wat worden.” En dat was precies wat ik voelde. Dat ik niets was. Ik was niet eens instaat om langdurig een baan uit te voeren. Dus hoogbegaafd? Nee hoor. Het was veel makkelijker om het over mijn zoon te hebben.
Boosheid
Maar eigenlijk kon ik er niet omheen. Alles paste. En dat maakte me boos. Van mij broer was al jaren bekend dat hij hoogbegaafd was, waarom wist ik het niet, waarom heeft nooit een hulpverlener, een ouder een familielid dit bedacht? En wat moest ik er mee? Ik heb er toch niets aan? Verandert mijn leven erdoor? Word ik nu ineens wel gelukkig? Ik heb er toch *** helemaal niets aan! Ik was zo gefrustreerd met mijzelf en mijn omgeving dat ik de mooie dingen er echt niet van in kon zien, ik kon dit aan niemand vertellen, dat zou niemand accepteren. Het stomme schoolsysteem, de belachelijke mensen die mij niet op waarde konden schatten.
Hulpeloosheid
Als ik het nou al van jongs af aan had geweten, had mijn leven er heel anders uitgezien, als ik ook geholpen was, had ik misschien andere stappen genomen. Het ligt allemaal aan mijn omgeving, zij begrepen me niet, zij hebben geen aandacht voor de ware ik gehad, en nu zit ik met de shit. Als iemand me nou ziet voor wie ik ben, dan komt het allemaal goed. Niemand kan me helpen, niemand heeft me ooit geholpen, ik moet het allemaal alleen oplossen. Er is toch niemand die me begrijpt.
Depressie
Ik werd er zo verdrietig van, alle depressie die ik ooit gevoeld had begreep ik ineens. Ik voelde me eenzaam, niemand die me begrijpt. En wat kan ik dan nu? Als ik zo begaafd ben, dan moet ik toch de wereld veranderend, dan moet ik toch een missie uitvoeren. En wat doe ik? Ik maak helemaal niets van mijn leven… En ik wilde zo graag begrepen worden, ik wilde niet meer zoeken. Ik zat in mijn eentje in mijn eigen wereldje.
Ik heb na veel overweging mijn verhaal gedeeld met vrienden en familie (sommige) en vond het soms nog lastig, ik twijfelde niet zozeer aan mijzelf, maar wel aan hun beeld van mij. Wat zouden ze denken? Ik was bang voor het oordeel van de ander.
Acceptatie
Erover praten hielp, het hielp bij de acceptatie. Want, wat als ik dus niet hoeft te kiezen, wat als ik nu mijn eigen pad mag bewandelen, wat als ik coach kan zijn en tekenaar en pianist en learningexpert…? Een wereld van mogelijkheden gaat open. En wat als ik mensen om me heen kan verzamelen die aansluiten op mijn hb-stuk? Ik ben zo dankbaar voor de mensen die aansluiten op andere gebieden (dans, muziek, gezelligheid!). Nu tijd om nog meer aansluiting te zoeken. Daar ga ik mee aan de slag en ik ga lekker veel dingen leren, en het is niet gek dat ik dat wil.
Accepteren van hoogbegaafdheid
Misschien helpt het je een beetje als je weet waar jij zit op de curve van acceptatie van hoogbegaafdheid. Probeer een veilige omgeving te creëren, er met mensen over te praten, je vermoedens te uiten. Bedenk ook wat dit voor jou zou kunnen betekenen. Wat levert het je op, wat kun je nu meer begrijpen? Er zijn verschillende facebookgroepen en app-groepen van peers, praten met peers kan al zoveel opluchting geven! Succes met jouw zoektocht.
Comments